Eindelijk vervolg

Lieve mensen, op een achteraf terras van een hotel lukt het hopelijk weer een bericht te plaatsen. Knap lastig hier!!!
maandag 23 mei
Bath ligt temidden van de heuvels in het dal van de Avon. Het hart vd stad is autovrij en wordt verlevendigd door straatmuzikanten,cafeetjes en ontzettend veel leuke winkeltjes. De tour erheen verloopt prima, toch even 284 km! Dàn is het zoeken naar een supermarkt. We rijden 45min. de hele binnen- en buitenstad door totdat “eureka” Gerard via navigatie een supermarkt vindt.
Prompt belt de leiding verontrust of we een ongeluk hebben gehad. In 15min. Zetten we het zaakje neer, net pak aan en op naar het diner. Lig om 21.30 op apegapen en zoek mijn bed op!

dinsdag 24 mei
De stadsbus brengt ons naar de Roman Bath. Al tweeduizend jaar een kuuroord. De Kelten bouwden hier een tempel en later bouwden de Romeinen hier tempel en een badhuis bij.
Na vertrek van de Romeinen raakte het complex in verval. Uit de uitgebreide opgravingen is goed op te maken hoe geavanceerd de Romeinse techniek was. Het moderne kuurcentrum Thermae Bath Spa ligt tegenover het de oude Roman Bath. Enkelen uit de groep maken hiervan gebruik!
Voor de lunch zoeken we een gezellig terras, overal klinkt straatmuziek. Bij iedere zonnestraal gaan de Engelsen uit hun dak en lopen ze in hempjes of zonnejurk. Hoe hoger de temperatuur des te meer tattoes. Zelfs een bejaardenechtpaar beiden van kop tot teen versierd.
Met Jaap en Trijn als adviseurs koop ik een nieuw fototoestel. We moeten nog wel even onderhandelen over de eurostekker, én het lukt.
Dan nemen we de hop-on hop-of bus voor een tour door de stad.

woensdag 25 mei
De route gaat via Bristol, over de grote tolbrug bij New Port via Abergavenny (bekend liedje)
naar Zuid Wales. Grotendeels over snelweg, evenwel met 22 roudabouts heeft iemand geteld. En daar zijn ze hier in Engeland gek op. Maar we hebben het truckje door om in de juiste lane te rijden.
Het is klimmen en dalen variërend van 8 – 12 % en zelfs één keer 16% dalen, is dat nog heuvelachtig te noemen? Vanaf Abergavanny wordt het weer tweebaans weg en deze zijn hier smaller dan bij ons, maar jakkeren die Engelsen! Toegestane snelheid 96km/u terwijl wij er allemaal met een gangetje van 70km over heen gaan. Al slingerend langs groene berghellingen door struiken en bloeiende meidoorns verdeeld in “vakjes” waarin schapen lopen. Of langs the Black Mountains en Brecon Beacons National Park naar de camping in Llandovery, temp. 12°C
Om de spieren wat los te maken gaan we voor een 2½uur durende wandeling.

donderdag 26 mei
Vandaag staat het Brecon Beacons National Park op het programma. Een gebied van 1345km² tussen de Engelse grens en Swansea. Het grootste gedeelte bestaat uit hoogvlakten, grazige hellingen,kloven,watervallen en grotten.
In Castle Cyfarthea (eens eigendom van een mijnbouwindustieel) is het koffiepauze. Chaos alom. Na 45min. is nog steeds niet iedereen van koffie voorzien!!! Blijkt dat dit mijnbouwgebied erg achtergebleven is en een hoog percentage analfabeten kent. 3 Generaties werklozen is niet ongewoon, toen de mijnen gesloten werden. Ook de jeugd is niet geleerd zich verder te ontwikkelen, volgens de chauffeur.
De lunch wordt genuttigd (net schoolreis) in de Brecon Mountain Railway. In oude wagons met stoomlokomotief rijden we naar Torpantau high en weer terug. Bij de rondtour zijn natuurlijk ook hier weer de loslopende schapen obstakels op de weg. De schapenboeren houden ze voor het vlees en niet voor de wol. Onderweg prachtige vergezichten.
De Cathedral St. John in Brecon is een van oorsprong Normandische kerk met een doopvont uit de 12e eeuw. In de aangrenzende pilgrims tearoom genieten we buiten in de zon van een high tea.
Tot 19.00u zitten we buiten in de zon en dat is hier uniek!

vrijdag 27 mei vrije dag
Tot rond de middag regent het, maar dan klaart het gelukkig weer op, de zon komt door. 17°C.
Vanaf een uur of vijf worden we verrast met 4 heftige onweersbuien. Elektra valt uit en het aangrenzende rustig kabbelende riviertje is met meer dan een meter gestegen in een kolkende woeste watermassa. Niet ongebruikelijk hier in Wales. Gerard ziet al apen en beren en denkt zelfs aan evacuatie, ha,ha! Het gaat nog tot middernacht door met regenen.

zaterdag 28 mei
Een korte route vandaag.We gaan richting de Cardigan Bay en weer door het prachtige landschap van Wales.
Hoog,laag, bochtje links en bochtje rechts ,steeds maar schakelen. Leve een automaat!!! Het is mooi weer en de temperatuur loopt op tot 18°C. Op de camping in Cross Inn worden we nauwkeurig door de baas tot op de cm. op de plaats geholpen. Protest van de camperaars. De caravans staan verhard, terwijl wij op[het gras moeten staan, de campingbaas is onverbiddelijk, I'm the owner!

zondag 29 mei
De zon schijnt, lekker temperatuurtje, korte broekenweer.
Zo rond 10 uur vertrekt een groepje om te wandelen. Gerard blijft thuis. De kuur is afgelopen en zuster Clivia heeft voorgeschreven om paracetamol te blijven gebruiken en nog even rustig aan te doen. Dan heel langzamerhand afbouwen. Langs een wit weggetje zó smal dat auto's elkaar niet kunnen passeren (moeten terugrijden naar een uitwijkmogelijkheid)rijden we naar New Quay
We wandelen langs de kliffen van de Hertige Coast (route die langs de hele Engelse kust loopt)
Hoog en met een prachtig uitzicht op de kust en op zee. Koffie op een terrasje, heerlijk in de zon.
Verschillende mensen hebben zich aangeboden om iets voor te bereiden voor de barbecue van vanavond. Zo maak ik met Janneke en Ria een Griekse salade. Het buffet ziet er lekker uit. Mijn zalmpakketjes zijn geslaagd te noemen. Halverwege komt een plaatselijke zanger de sfeer verhogen. Typisch Walshe songs maar ook meezingers. Zo tegen 20.30 begint het wat kouder te worden. De zanger vertrekt naar de pub op de hoek en ons rest de rommel opruimen.


maandag 30 mei vrije dag
Bankingday
De Engelsen hebben een vrije dag, de meesten hebben een lang weekend. Veel gezinnen met kinderen.
Ze boffen want het is weer een zonnige dag. Net als zij schieten wij ook allen in de korte broek.
Gerard moet zijn actieradius zo langzamerhand weer vergroten. Even een tourtje naar het havenplaatsje Aberaeron. Drukte daar!! Een markt met eigengemaakt chutneys en gebreide prullaria. Hoe kan het ook anders tussen de middag zit iedereen achter de fish and chips, ongeloofelijk. Wind van zee, daarom zoeken we een beschut plekje thuis voor de thee.

dinsdag 31 mei
Vandaag gaan we weer over een slingerende, bochtige en vaak zeer smalle weg naar Noord Wales.

Beddgelert ligt op een spectaculaire plaats in Snowdonia aan de samenvloeing van twee rivieren de Glaslyn en Colwyn En bij twee bergpassen die naar de hoogste toppen van de Snowdonia voeren.
Het dorp bedd Gelert,=graf van Gelert in het Welsh, is ontstaan naar aanleiding van een legende uit de 19e eeuw. Hierin speelt de hond Gelert een belangrijke rol en staat er een bronzen standbeeld van.

woensdag 1 juni
Vrije dag. Zon en wat wind, dus maar een wasje draaien. 600m van de camping ligt de Sygun Copper Mine. Ik ga een kijkje nemen hoe mijnwerkers in de 19e eeuw leefden en werkten.
Daarna nog een wandeling naar het dorp waar ik bij het hotel mijn wifi wil activeren. Het is er hartstikke druk,bij de ijssalon queuen. Je vraagt je af wat er dan te beleven valt.Nou helemaal niets. Alleen het standbeeld van die hond en mensen die in de twee samenkomende riviertjes badderen!!

donderdag 2 juni
Vandaag gaan we door het noorden van Wales, tussen de steden Liverpool en Manchester door naar het lake District. Het is lastig rijden met al die hoge heggen, bochten en wegversmallingen. Zó smal dat de camper niet tussen de witte lijnen past maar ratelt over de katteogen!! Na de pas bij de Snowdon (1058m) komen we weer op een fatsoenlijke weg uit. 2 uur gereden 80km opgeschoten, vermoeiend! Koffiestop en warempel er is weer mob.bereik. Bel de gemiste oproepen waardoor we op de hoogte gebracht worden van het overlijden van onze lieve buurvrouw Marca.
Via de North Wales Expressway verlaten we Wales en daarmee de tweetalige borden.
Bij Manchester wordt het aardig druk door veel vrachtverkeer. En die joekels razen je voorbij!
Als we in Windermere aankomen hebben we maar 276km gereden, toch een lange dag. Gelukkig
is het weer een mooie dag.

vrijdag 3 juni
Excursie 8 meren tour
Het Lake District is een nationaal parken telt 16 meren. Het is een bergachtige streek, ontstaan door geologische bodemopheffingen. Alle toppen hoger dan 900m boven zeeniveau liggen in dit gebied. Het klimaat is hier erg vochtig, regent en sneeuwt er veel. ( 3000 mm neerslag pj, in Nederland 700-800) Bron van inkomsten is schapenteelt en bosbouw. Het gebied is geliefd bij watersporters en wandelaars.De bus tourt ons via pieken en passen naar het hotel aan de voet van de Skiddaw (931m) voor een koffiestop. Vanaf het terras hebben we prachtig uitzicht op het meer en de tuin met hoge bloeiende rodo's. De lente is hier weer later dan in Wales! Vervolgens wordt geluncht in Keswick een heel bekende plaats vanwege de grafietmijnbouw. De produkten van de Cumberland Pencill Mill( potlodenfabriek) hebben Keswick wereldberoemd gemaakt. In de Tweede Wereldoorlog werden hier holle potloden gemaakt om spionagekaarten in te verstoppen.
Keswick is vorig jaar nogal (11x) geteisterd door overstromingen waardoor verschillende hotels nog steeds bezig zijn de schade te verhelpen, dus gesloten zijn. 17.00 zijn we uitgetourd en hebben
een goede indruk van dit bijzondere gebied.

zaterdag 4 juni
Vrije dag en zeer zonnig waarbij de temperatuur gaat oplopen tot wel 24°C. Ik vertrek om 12.30 voor een wandeling naar het plaatsje Stavely. De route begint wat onduidelijk maar op de gok kom ik toch bij het riviertje Kent waarlangs een groot deel van het pad loopt. Door weilanden met schapen en klauteren over drystonewalls, een pot thee ben ik om 16.30 weer thuis en heb dan 5 miles in de benen.

zondag 5 juni
Er staat ons een lange rit ( 274km) te wachten dus niet al te laat op pad. Om 9.30 lopen we al boodschappen te doen bij de Morrisson. Voor 4 dagen rantsoen ,moet lukken toch?
Na een km of 30 houden we de kleine weggetjes voor gezien en schieten de M weg op. De eerste stop is bij Gretna Green en bellen eerst de jarige Anko. Jammer genoeg kom ik niet verder dan de outlet omdat ik het kapelletje niet kan vinden. En naar de Black Smith is ook al geen optie want dat is een heel eind lopen. Blijkt achteraf dat we daar toch wél met de camper naar toegekund hadden, nou ja, jammer dan!! Vooral rond Glasgow is het hartstikke druk, de vrachtwagens zoeffffen mij voorbij. Naar mijn idee hebben we wel aardig de gang erin gehad maar bij aankomst blijken we bij de laatsten te zijn. Dan heb ik ook wel de pijp uit en pep mezelf op met en lekkere kopje mocha.

maandag 6 juni
Een boottocht over het Loch(meer) Lomond, het grootste zoetwatermeer in de westelijke Highlands van Schotland .Dit meer ligt in de laagvlakte ten zuiden van de breuklijn Loch Lomond en Stonehaven. Aan de oostoever hebben we het mooiste uitzicht op de top van de Ben Lomond( hoogste berg) In dit meer van wel 190m diepte leven 30 verschillende vissoorten, mede daardoor dus een rijk gevarieerd aantal vogelsoorten. Aan boord hebben we een “fingerfood” lunch.
De temperatuur loopt vanmiddag op tot 24°C en we hebben het warm!!!